SEVGİ GÜNÇER

Seneler önce, torunlarından dakikalarca bahsedenlerden pek hoşlanmazdım. Ne zaman ki benim torunum oldu -ki dünyalar tatlısıydı- arkadaşıma, topluluklarda dünya tatlısından çok söz edersem “öksür” dedim. bir toplantıda daha yeni başlamıştım ki yandan öksürük sesi geldi. Herhalde boğazına bir şey kaçtı dedim. Öksürükler sıklaşınca “ne oluyor yahu daha yeni başladım” dedim.

“Sevgi Abla 45 dakika oldu” dedi arkadaşım.

Topluluk binamızın az işleri kaldığı bir konserde Yusuf konuşmasını bina üzerinde fazla yoğunlaştırdı. Arka sıramdaki bir genç kızımızın bana çarparak yere düştüğünü gördüm. tutmaya çalıştım, hem düşmesini engelleyemedim, hem de kızcağızın gömleğinin düğmeleri elimde kaldı.

Konser arasında Yusuf’a çok uzun konuştuğunu söyledim. Bana ters bir şekilde “Bilmediğin işlere karışma Sevgi, bu konuda konuşmak lazım” dedi. Kırıldım… Ona sempatik bir sesle “Yufus” derdim. Bu olaydan sonra Yusuf Bey oldu.

Bir müddet sonra bendeki köşeli jeton, zımparalanıp düştü.

“Yahu” dedim. “Bu bina ve Türk müziği sevgisi Yusuf’un torunuydu. Tabii ki konuşacaktı.”

Bir müddet Yusuf Bey olduğun için özür dilerim “Yufus”. Beni anlayacağından eminim. Işıklar içinde kal benim idealist ama gerçekçi arkadaşım.

                                                                                                       Sevgi Günçer