SEÇİL DAYIOĞLU ÖCAL

YUSUF ATA ARIRAK’A VEDA EDERKEN...

Nasıl başlanır nasıl anlatılır bilemiyorum. ODTÜ KTMT gerçekten onu bugünlere getiren bir liderini kaybetti ve bizler de abimizi. Fakat geride bıraktığın o güzel miras hepimizin, Yusuf Abi.

YIL 1997…. ODTÜ KTMT adına seni öğrenci topluluğuna davet etmek onurunu bana düşmüştü. O zamanki Koro Şefimiz Sayın Tahir Aydoğdu Hocamız topluluğun çalışma yaptığı o zamanki Kültür İşleri Daire Başkanlığının dersliğine sıkışmış çalışmalarımızı büyütmek için bir yer arıyorduk. Şu anda bulunan KTMT binasının tam karşısındaki yere yapılan bir prefabrik bina buranın birkaç topluluğa verileceğini duyunca biz de talip olduk. Kültür İşleri Başkanlığı tabii burayı diğer topluluklarla beraber kullanılmasını istiyordu. Biz ise sadece bize ait bir yer istiyorduk. İşte tam bu sırada KTMT’ye hizmet vermiş mezunlarımıza ulaşalım düşüncesi çıktı. Koro Şefimiz Tahir Aydoğdu içinde Yusuf Abi’nin de olduğu eski mezunların bir listesini verdi. Biz de tek tek onları aramaya başladık. Yusuf Abi’yi aramak da bana düşmüştü. İlk telefondaki sesi aklımda “Buyrun…Aaa ODTÜ Klasik Türk Müziği mi? Tabii görüşelim.” Böylece randevulaştık. Ben ve birkaç arkadaşım ziyaretine gittik. Hatta bizi aldırmak için özel araç bile sağlamıştı. Aslında çalıştığı kurum ODTÜ kampüsüne çok yakındı ama biz öğrencilerin olanakları kısıtlı. Meğerse kendisinin kullandığı aracı göndermiş, pek bi havalı olmuştu bizim için.

Binaya girince sanki herkes bizim geleceğimizi biliyormuş gibiydi. Hemen yanına çıkarttılar. Yani öyle “siz biraz bekleyin toplantıda kendisi” gibi cümleler hiiiç duymadan devam ettik. (Her zaman dakik bir insandı.) Biz girer girmez “Çocuklar hoşgeldiniz” diyen içten bir gülümse vardı yüzünde. O kurumda üst düzey bir yöneticiydi ama bizimle konuşmak için koltuğundan kalktı ve odadaki masanın etrafında dizildik hep birlikte. (Zaten sonraki tüm toplantılarımız aynı şekilde olacaktı. Yaş farkı olmadan herkesin düşüncesini söyleyebildiği ortamlarda yapıldı.) Biz kendisine durumu anlattık ve barakayı istediğimizi çünkü orada daha çok müzikle iç içe zaman kısıtlaması olmadan çalışmalar yapmak istediğimizi ilettik. O da destek olacağına söz verdi ve işte o gün bugündür hiç desteğini esirgemedi.

Onun sayesinde o barakanın açılışını yaptık, Yusuf Abi de oradaydı. Aşağıdaki paylaştığım o günden. Sanki dün gibi tabii benim için.

Bana o gün söylediğini unutmuyorum “Seçil, bundan sonra ne yapacağız? Barakayı almak değildi asıl iş, buraya sahip çıkmak asıl iş” demişti.

Bu barakanın ardından o kocaman binanın yapılması da onun öncülüğünde oldu. O KTMT’nin lideriydi ama öyle etkili bir liderdi ki en çok öğrencilerin düşüncelerini dinlerdi. ODTÜ KTMT MEZUN YÖNETİM KURULU oluşturulunca bizzat aradı beni “Seçil, bu ilk mezun yürütme kurulu sen içinde olmalısın” dedi. Onun uygun gördüğü bir şey benim için bir görevdi. “Tabii Yusuf Abi, elimden ne gelirse dedim”. Bir yıl bu görevi yürütüp sonradan devrettim diğer arkadaşlarıma. Halen mezun yürütme kurulumuz öğrenci topluluğuyla ortak çalışmaya devam etmektedir.

Bize heep “Söz veriyor musunuz?” diye seslenirdi. Son sözüm bu yüzden:

Yusuf Abi, yaktığın ‘ODTÜ KTMT’ meşalesi heep var olacağına ve nesilden nesile aktarılacağına SÖZ VERİYORUM. BUNUN İÇİN ÜZERİME DÜŞEN HER ŞEYİ YAPMAYA SÖZ VERİYORUM,

HUZURLA UYU GÜZEL KALPLİ İNSAN.

SAYGI ve MİNNETLE …..

                                                           SEÇİL DAYIOĞLU ÖCAL

                                                                     ODTÜ KTMT’98